U progu każdej nowej pory roku Kościół poświęca trzy dni tygodnia – środę, piątek i sobotę – na post i modlitwę, aby uprosić błogosławieństwo Boże dla pracy ludzkiej a także dla duchownych, którzy otrzymują w sobotę święcenia.
Suche Dni (łac. Quáttuor Témpora) są kwartalnymi dniami skupienia. Każde z Suchych Dni w ciągu roku mają swoją szczególną intencję.
Suche Dni jesienne – zgodnie z dawnym zwyczajem, sięgającym Grzegorza VII – obchodzi się w środę, piątek i sobotę po święcie Podwyższenia Świętego Krzyża (14 IX). Są one dniami dziękczynienia za zbiory oraz dniami pokuty za grzechy minionego kwartału. Post jest wynagrodzeniem za nieumiarkowane używanie darów Bożych. W Ewangelii sam Chrystus Pan zapewnia o skuteczności postu i modlitwy w poskramianiu wpływów szatana.
Celem Suchych Dni jest nawrócenie się do Boga przez skruchę serca i uczynki pokutne. Szczere nawrócenie przynosi wzrost łaski Bożej i radość. Pora zbiorów przypomina, że my również mamy przynosić owoce świętości.
W Suche Dni obowiązuje post ścisły, to znaczy powstrzymujemy się od pokarmów mięsnych, spożywamy tylko jeden posiłek do syta oraz dwa bardzo skromne. Post ścisły obowiązuje katolików od 21 do 60 roku życia.