Ś. Hieronim Emiliani 🔵 1486 Wenecja. ✚ 8 lutego 1537 Somasca

Hieronim urodził się w Wenecji w 1486 r. w starej, patrycjuszowskiej rodzinie. Jego ojciec był senatorem, a matka pochodziła z dożów weneckich. Źródła dotyczące jego życia zaczynają się dopiero w momencie jego udziału w wojnie koalicji papieża Juliusza II, cesarza Maksymiliana Habsburga i  Ludwika XIII przeciw wojsku króla francuskiego Ludwika XII. Dowodził obroną jednej z twierdz Wenecji, lecz weneckie wojska w 1511 poniosły klęskę i Hieronim dostał się do niewoli.
W odosobnieniu – w więzieniu podjął decyzję o przemianie swego życia.  Przyszły Święty uciekł się pod opiekę Pocieszycielki Strapionych i złożył ślub, że jeśli zostanie uwolniony, rozpocznie nowe życie, oddane służbie Panu Bogu i bliźnim.

Udało mu się uciec w sposób cudowny. Pielgrzymował się do Treviso i tam przed cudownym obrazem Matki Bożej postanowił resztę życia poświęcić chorym, ubogim i opuszczonej dziatwie.
Rozpoczął studia teologiczne; pomagał chorym, ubogim, nieszczęśliwym, opuszczonym.

Około roku 1530 Hieronim, korzystając z majątku rodziny, założył w Wenecji pierwszy w historii sierociniec. W następnych latach założył kolejne, m.in. w Weronie, Brescii, Bergamo, Mediolanie i Padwie. Wychowanie sierot połączono tam z nauką zawodu, by w życiu mogli być samodzielni.

Hieronim budował szpitale. Zorganizował również dom dla pokutujących prostytutek. Z myślą o prowadzeniu podjętego dzieła w 1534 r. założył w Somasce (k. Bergamo) Towarzystwo Sług ubogich. Uzyskało ono zatwierdzenie już w 1540 r.  Istnieje także zgromadzenie sióstr, które zajmują się sierotami i upadłymi dziewczętami.

Hieronim zmarł 8 lutego 1537 r. jako ofiara epidemii, w czasie której pielęgnował chorych.
Beatyfikował go w 1747 roku papież Benedykt XIV / a kanonizował Klemens XIII w 1767r.

Pius XI w 1928 r. ogłosił go patronem sierot i opuszczonej młodzieży.
Jest także patronem miast Treviso i Wenecji.